Druga prezydentura Donalda Trumpa w 2025
Wybory 2024 i okres przejściowy
Po zaciętej kampanii wyborczej w 2024 roku, Donald Trump po raz kolejny objął najwyższy urząd w państwie, rozpoczynając swoją drugą prezydenturę 20 stycznia 2025 roku. Okres przejściowy charakteryzował się intensywnymi przygotowaniami do objęcia sterów rządu, co obejmowało nominacje kluczowych stanowisk w administracji i planowanie priorytetów politycznych. Decyzje podjęte w tym czasie miały fundamentalne znaczenie dla kształtu przyszłych działań rządu Stanów Zjednoczonych, a opinia publiczna z uwagą śledziła rozwój sytuacji, przygotowując się na nowe wyzwania związane z powrotem Trumpa do Białego Domu. Intensywne prace legislacyjne i organizacyjne miały na celu jak najszybsze wdrożenie programu wyborczego nowej administracji, co stanowiło kluczowy element strategii na pierwsze 100 dni prezydentury.
Nowa administracja i kluczowi doradcy
Druga administracja Donalda Trumpa w 2025 roku cechuje się ekspansywną interpretacją władzy prezydenckiej, co znalazło odzwierciedlenie w liczbie ponad 200 dekretów wykonawczych podpisanych w ciągu pierwszych ośmiu miesięcy prezydentury. Wiele z tych decyzji zostało natychmiast zakwestionowanych przez sądy, co zapowiadało okres intensywnych sporów prawnych. Kluczowym elementem nowej struktury rządowej stało się utworzenie Departamentu Efektywności Rządowej (DOGE), którego zadaniem było drastyczne ograniczenie wydatków federalnych i redukcja biurokracji. Działania DOGE doprowadziły do masowych zwolnień w agencjach rządowych i znaczących cięć budżetowych, co miało na celu reorganizację i usprawnienie funkcjonowania aparatu państwowego. Wśród kluczowych doradców znaleźli się lojalni współpracownicy, a proces wyboru urzędników często opierał się na testach lojalności, budząc obawy o niezależność instytucji państwowych.
Polityka wewnętrzna: budżet, imigracja i zdrowie
Ustawa „Big, Beautiful” Budget Act i cięcia wydatków
Jednym z pierwszych i najbardziej znaczących działań legislacyjnych drugiej administracji Trumpa była propozycja wprowadzenia ustawy „Big, Beautiful” Budget Act. Celem tej ambitnej inicjatywy było radykalne cięcie wydatków federalnych oraz ograniczenie biurokracji, co miało przywrócić zdaniem zwolenników, finansową stabilność Stanów Zjednoczonych. Wprowadzenie tej ustawy wiązało się z restrukturyzacją budżetu państwa, a jej kluczowym elementem było zmniejszenie finansowania wielu programów rządowych. Wdrożenie tej polityki miało dalekosiężne skutki dla funkcjonowania agencji federalnych, prowadząc do masowych zwolnień i reorganizacji struktur, które miały na celu zwiększenie efektywności i ograniczenie kosztów operacyjnych.
Wzmocnienie kontroli granicznej i masowe deportacje
Polityka imigracyjna w drugiej kadencji Donalda Trumpa została zdominowana przez dążenie do wzmocnienia kontroli granicznej i ograniczenia nielegalnej imigracji. Wdrożono szereg restrykcyjnych działań, w tym wzmocnienie budowy muru granicznego, co stanowiło jeden z priorytetów kampanii. Kluczowym elementem strategii stały się masowe deportacje osób przebywających w Stanach Zjednoczonych nielegalnie. Administracja podjęła również kroki w celu oznaczenia karteli narkotykowych jako organizacji terrorystycznych, co miało na celu zaostrzenie sankcji i utrudnienie ich działalności. Dodatkowo, podjęto próby ograniczenia prawa do obywatelstwa dla dzieci urodzonych na terytorium USA, co stanowiło znaczące odejście od dotychczasowej praktyki. Podpisanie Ustawy Laken Riley było pierwszym aktem legislacyjnym tej kadencji, podkreślającym priorytety w obszarze bezpieczeństwa granic. Rozważano również rozszerzenie ośrodka operacji migracyjnych w Guantanamo Bay, co wskazywało na determinację w egzekwowaniu polityki imigracyjnej.
Polityka zdrowotna i spory dotyczące CDC
Polityka zdrowotna w drugiej prezydenturze Donalda Trumpa wywołała szereg kontrowersji i sporów, szczególnie w kontekście działań Centrów Kontroli i Prewencji Chorób (CDC). Administracja wprowadziła zmiany w strukturze i personelu CDC, co wzbudziło obawy o niezależność tej kluczowej instytucji zajmującej się zdrowiem publicznym. W obszarze polityki zdrowotnej pojawiały się również niekonwencjonalne stanowiska dotyczące szczepionek i ich związku z autyzmem, co stało w sprzeczności z ustaleniami środowiska naukowego. Administracja przeprowadziła przegląd bezpieczeństwa mifepristonu, leku stosowanego w aborcjach, co stanowiło element szerszej debaty na temat praw reprodukcyjnych. Wprowadzone zmiany w funkcjonowaniu CDC miały na celu usprawnienie ich działalności, jednakże były one postrzegane przez wielu jako próba politycznego podporządkowania agencji.
Polityka zagraniczna: Europa, Azja i Bliski Wschód
Relacje z NATO, Wielką Brytanią i Ukrainą
W drugiej kadencji Donalda Trumpa polityka zagraniczna Stanów Zjednoczonych przeszła znaczące zmiany, charakteryzujące się transakcyjnym podejściem do sojuszy i naciskiem na zasadę „America First”. Relacje z NATO stały się przedmiotem intensywnych negocjacji, gdzie Trump ponownie wywierał presję na państwa członkowskie w kwestii zwiększenia wydatków na obronność. Szczególne napięcia pojawiły się w kontekście Ukrainy, gdzie przyszłość amerykańskiej pomocy wojskowej i finansowej stała się przedmiotem debaty, mimo trwającego konfliktu. Administracja utrzymywała silne więzi z Wielką Brytanią, podkreślając strategiczne partnerstwo obu krajów. Zmiany w podejściu do sojuszy militarnych i politycznych stanowiły kluczowy element nowej strategii amerykańskiej na arenie międzynarodowej, wpływając na stabilność i równowagę sił w Europie i poza nią.
Zmiany w pomocy zagranicznej i negocjacje handlowe z Chinami
Druga prezydentura Donalda Trumpa przyniosła znaczące przewartościowanie polityki zagranicznej, w tym radykalne zmiany w zakresie pomocy zagranicznej. Administracja zdecydowała o zamrożeniu większości programów pomocowych na 90 dni, z planem redukcji o 17% w lipcu 2025 roku poprzez mechanizm „claw backs”, czyli odzyskiwania środków. Wyjątkiem od tej reguły pozostawał program PEPFAR, co wskazywało na priorytetyzację pewnych obszarów pomocy. Jednocześnie, Trump kontynuował agresywną politykę handlową wobec Chin, wprowadzając znaczące podwyżki ceł, które objęły również Kanadę i Meksyk. Te działania wywołały retorsje handlowe ze strony partnerów i przyczyniły się do zwiększonej zmienności na rynkach. Sprawa ceł stała się przedmiotem postępowania przed Sądem Najwyższym, który miał rozpatrzyć tę kwestię w listopadzie.
Konflikt izraelsko-hamasowski i polityka wobec Iranu
W kontekście konfliktu izraelsko-hamasowskiego, administracja Donalda Trumpa przyjęła stanowcze stanowisko wspierające Izrael, jednocześnie dążąc do deeskalacji napięć w regionie. Prezydent Trump utrzymywał intensywne kontakty dyplomatyczne z kluczowymi graczami, w tym z Katarze, który odgrywał rolę mediatora. Polityka wobec Iranu pozostała jednym z priorytetów, a administracja dążyła do zaostrzenia sankcji i ograniczenia jego wpływów w regionie. W tym celu podjęto działania mające na celu neutralizację zagrożeń ze strony Houthi i innych grup wspieranych przez Iran. Administracja skupiała się na budowaniu koalicji antyirańskich i umacnianiu bezpieczeństwa strategicznych partnerów, takich jak Syria. W szerszym kontekście, polityka wobec Bliskiego Wschodu miała na celu stabilizację regionu i przeciwdziałanie wzrostowi radykalizmu.
Wyzwania etyczne i polityczne
Druga prezydentura Donalda Trumpa od samego początku była naznaczona licznymi wyzwaniami etycznymi i politycznymi, które budziły poważne zaniepokojenie. Jednym z kluczowych problemów były operacje „pay-for-access” oraz potencjalne konflikty interesów związane z posiadaniem przez Trumpa rozległych przedsiębiorstw. Działania administracji często były postrzegane jako polityczne prześladowanie przeciwników i społeczeństwa obywatelskiego, co prowadziło do oskarżeń o autorytarny charakter rządów i przyczynianie się do demokratycznego regresu. Szczególne kontrowersje wywołały nowe zasady dla reporterów w Pentagonie, wymagające wstępnej zgody na publikację informacji, co doprowadziło do bojkotu ze strony wielu organizacji medialnych. Powstały również obawy dotyczące zaangażowania w przedsięwzięcia kryptowalutowe, które mogły generować dalsze problemy etyczne. Administracja mierzyła się z licznymi wyzwaniami prawnymi, a federalni sędziowie wielokrotnie orzekali przeciwko jej działaniom, uznając je za nielegalne i niekonstytucyjne. Te kwestie stanowiły istotne przeszkody w skutecznym zarządzaniu państwem i podważały zaufanie społeczne do instytucji rządowych.
Dodaj komentarz